Ο φορητός υπολογιστής σε οποιαδήποτε µορφή του είναι εργαλείο που λύνει τα χέρια στους χρήστες, προσφέροντάς τους δυνατότητες για εργασία γραφείου αλλά και για επικοινωνία οπουδήποτε. Όµως, έχουν ένα βασικό µειονέκτηµα, που πολλές φορές αποτελεί εµπόδιο για το χρήστη. Δεν είναι "αναβαθµίσιµα", µε αποτέλεσµα να οδηγείται κανείς στην αγορά νέου εφόσον οι ανάγκες του αλλάζουν, π.χ. αν θέλει περισσότερη αυτονοµία ή ακόµα αν θέλει να µεταφέρεται σε νεότερο λογισµικό, που τείνει να γίνεται πιο απαιτητικό ανά έκδοση. Είναι εύκολο να προσθέσει κανείς µνήµη σε ένα notebook, αλλά και να αλλάξει σκληρό δίσκο, κινήσεις που σίγουρα δίνουν περισσότερο αέρα στον επεξεργαστή και στο λειτουργικό σύστηµα. Αν όµως χρειάζεται πραγµατικά µεγαλύτερες επιδόσεις από το notebook του, η µόνη κίνηση που µπορεί να κάνει είναι να αλλάξει τον επεξεργαστή του. Τα περισσότερα notebooks που πωλούνται, ανήκουν στη µέση κατηγορία επιδόσεων. Αυτό συνεπάγεται πως χρησιµοποιούν και τα µέσων δυνατοτήτων µοντέλα που είναι διαθέσιµα για κάθε socket. Επειδή τα sockets δεν αλλάζουν συχνά, οι κατασκευάστριες εταιρείες παρουσιάζουν νέα µοντέλα, ταχύτερα και συνήθως µε χαµηλότερη κατανάλωση, τα οποία συνήθως είναι συµβατά µε παλαιότερους υπολογιστές που βασίζονται στην ίδια πλατφόρµα.
ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ
Έτσι και εµείς αποφασίσαµε να κάνουµε αναβάθµιση σε ένα notebook τετραετίας, µε socket 754 της AMD. Από τους επεξεργαστές που βρήκαµε, η συµφέρουσα λύση ήταν ένας Turion MT-34 στα 1800MHz µε 1024KΒ L2 Cache, όπως και 25 Watt TDP, ο οποίος διαθέτει τον πυρήνα Lancaster υλοποιηµένο σε λιθογραφία 90nm, ενώ είναι και 64-bit, άρα δέχεται αντίστοιχο λειτουργικό. Βέβαια, υπάρχει περιορισµός στη µέγιστη µνήµη που µπορεί να δεχθεί ο συγκεκριµένος φορητός υπολογιστής και είναι τα 2GB. Παρ' όλα αυτά, η αλλαγή από τον Mobile Sempron 3100+, επίσης στα 1800 MHz µε 256 KΒ L2 Cache, του πυρήνα Albany [δηλαδή TDP 62 Watt και έλλειψη υποστήριξης 64-bit] ήταν σίγουρα συµφέρουσα. Αν κρίνουµε µάλιστα και από τη µικρή τιµή αγοράς του επεξεργαστή [στα €35 µαζί µε τα µεταφορικά], δόθηκε µια παράταση ζωής για το συγκεκριµένο notebook, χωρίς κάποιο σοβαρό κόστος.
Για να βρείτε έναν επεξεργαστή, προτείνουµε να ξεκινήσετε αναγνωρίζοντας πλήρως τον δικό σας µε τη χρήση του CPU-Z [www.cpuid.com/cpuz.php], ώστε να δείτε το socket, την οικογένεια [πυρήνα] του και το stepping του. Με µια µικρή αναζήτηση στην ιστοσελίδα της AMD ή Intel αναλόγως, θα βρείτε ποια είναι τα µεγαλύτερα µοντέλα για το υποστηριζόµενο socket. Για να είστε σίγουροι πως το notebook σας υποστηρίζει τον επεξεργαστή που έχετε επιλέξει, µπορείτε να δείτε εάν ήταν διαθέσιµος µε αυτόν στα χαρακτηριστικά που προσφέρει ο κατασκευαστής, όταν πωλούνταν στην αγορά. Θυµηθείτε επίσης πως πολλές φορές προσφέρονται notebooks µε το ίδιο σώµα και motherboard, αλλά διαφορετικούς επεξεργαστές και ονοµασία. Καλή κίνηση είναι να επικοινωνήσετε και µε την αντιπροσωπεία προκειµένου να τους ρωτήσετε για τη συµβατότητα.
ΣΤΑ ΕΝΔΟΤΕΡΑ ΤΟΥ NOTEBOOK ΣΑΣ
Από τη στιγµή που ο επεξεργαστής βρίσκεται στα χέρια σας, δε χρειάζονται πολλά πράγµατα για να πραγµατοποιήσετε την αλλαγή, µόνο ένα κατσαβίδι και θερµοαγώγιµη πάστα. Η τελευταία είναι προαιρετική καθώς, όπως θα δείτε, δε συνηθίζεται σε φορητούς. Όµως, είναι καλό να τη χρησιµοποιήσετε προκειµένου να έχετε άµεση διοχέτευση της θερµότητας στο περιβάλλον και ταχύτερη ψύξη για τον επεξεργαστή σας. Αφού απενεργοποιήσετε τον υπολογιστή σας, πρέπει να βγάλετε την µπαταρία αλλά και την τροφοδοσία του για να µη δηµιουργηθεί πρόβληµα κατά την εσωτερική επέµβαση. Είστε έτοιµοι να ανοίξετε το καπάκι του, στην κάτω πλευρά του notebook, για να έχετε πρόσβαση στον επεξεργαστή [εικ. 1].
Εάν υπάρχουν περισσότερα από ένα "ανοίγµατα", συνήθως είναι το µεγαλύτερο. Εντοπίστε το σύστηµα ψύξης της CPU, το οποίο πρέπει να ξεβιδώσετε πλήρως, προκειµένου να απελευθερωθεί η επιφάνειά της [εικ. 2]. Αφού αφαιρέσετε τον ανεµιστήρα αλλά και τις βίδες του heatpipe 
που ακουµπά στον επεξεργαστή, χρειάζεται αρκετή προσοχή γιατί πρέπει να τραβήξετε όλη τη µεταλλική κατασκευή προς το εσωτερικό του notebook χωρίς να χαράξετε το motherboard. Για να το κάνετε αυτό, ανασηκώστε πρώτα την πλευρά πάνω από το socket, ώστε να ξεφύγει από αυτό 
σε ύψος [εικ. 3]. Πλέον µπορείτε να δείτε τον επεξεργαστή σας. Για να τον αφαιρέσετε, πρέπει να γυρίσετε τη βίδα που έχει το socket. Προσέξτε πως δε βγαίνει από αυτό, απλώς γυρνά περίπου µισή στροφή [εικ. 4]. Επίσης, προσέξτε το βελάκι στη µια γωνία του, το οποίο λειτουργεί ως οδηγός τοποθέτησης, καθώς το ίδιο υπάρχει και στο socket.
Βγάλτε τον επεξεργαστή µε προσοχή, ανασηκώνοντάς τον ταυτόχρονα από δύο πλευρές. Ο επεξεργαστής πρέπει να κυλά οµαλά στη θέση του, και δε χρειάζεται καθόλου δύναµη. Εποµένως, αν δεν µπαίνει, απλώς δεν τον τοποθετείτε σωστά. Πριν αρχίσετε να επανατοποθετείτε την ψύκτρα, βάλτε της λίγη θερµοαγώγιµη πάστα - η ποσότητα "µισής" σταγόνας είναι αρκετή [εικ. 5].
Ακουµπήστε ελαφρά την ψύκτρα στη θέση της, σέρνοντάς την προς τα πίσω, προσέχοντας όµως να µην τραυµατίσετε το mobo, αλλά και να µην ακουµπήσει πουθενά η πάστα. Αντιστρέψτε την υπόλοιπη διαδικασία, για να τοποθετήσετε όλα τα υπόλοιπα κοµµάτια στη θέση τους. Εφόσον όλα έχουν γίνει σωστά, ο υπολογιστής πρέπει να λειτουργήσει χωρίς κάποια ρύθµιση [θυµηθείτε να βάλετε την µπαταρία πίσω].
ΤΙ ΚΕΡΔΙΖΩ;
Εφόσον η επιλογή σας γίνει σωστά, θα κερδίσετε πολλά από µια τέτοια αναβάθµιση-αλλαγή επεξεργαστή. Εµείς κερδίσαµε ένα 15% στις επιδόσεις, ταχύτερη απόκριση συστήµατος, ταχύτερη διαχείριση στις µνήµες και αρκετά δευτερόλεπτα ταχύτερο boot time. Το µεγαλύτερο κέρδος όµως, που θα ήταν σηµαντικό και πιθανώς από µόνο του λόγος αλλαγής επεξεργαστή [ακόµα και µε τις ίδιες επιδόσεις], είναι πως µειώθηκε η κατανάλωση του υπολογιστή και αυξήθηκε η αυτονοµία του κατά 25-30 λεπτά περίπου. Η µεγάλη αυτή διαφορά οφείλεται στα 37 Watt, που απέχουν σε κατανάλωση οι δύο διαφορετικοί πυρήνες. Η εικόνα και η αίσθηση που αποκοµίζει ένας χρήστης, πριν και µετά, δικαιώνει την επιλογή του και σώζει το notebook από µια αντικατάσταση για αρκετό καιρό.
Υπάρχει περίπτωση να πάρετε ακόµα υψηλότερες επιδόσεις και χωρίς να επηρεάσετε την αυτονοµία σας αρνητικά [πιθανώς να αυξηθεί και ελάχιστα], αλλάζοντας έναν παλιό σκληρό δίσκο µε ένα νεότερο. Πολλοί από τους κατασκευαστές χρησιµοποιούν OEM σκληρούς δίσκους, οι οποίοι είναι παρόµοια αλλά οικονοµικότερα µοντέλα από αυτά που θα βρει κανείς στην αγορά, και συνήθως έχουν χαµηλότερες επιδόσεις, λόγω χαµηλότερης ταχύτητας περιστροφής ή cache του δίσκου.
ΠΗΓΗ: pc magazine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου